هدیه ای برای تو

گای وقتا برسام یا حتی مهرک... ممکنه فکر کنن من بردیارو بیشتر دوست دارم. اما من فکر نمی کنم مساله بیشتر و کمتر دوست داشتن باشه... مساله نوع و مدل دوست داشتن آدمهاست... این مشکلیه که البته خود من هم دارمش... یعنی گاهی حس می کنم توی خونه احساس متفاوتی به من دارن. روانشناسی اجتماعی میگه ما آدمهایی رو که شبیه خودمون هستن دوست داریم. خب ساده ست. چون بهتر همو درک می کنیم‌. این احساسیه که بین من و بردیا هست. مثلا من گاهی کارای برسام رو اصلا درک نمی کنم. با اینکه سعی می کنم اما نمیشه، یا مهرک رو. اما بردیا رو شبیه تر به خودم می بینم. این باعث درک ساده تری میشه. الان که داشتم اشکامو پاک می کردم یادم اومد بردیا چقد شبیه من اشکاشو پاک می کنه.....

بردیا و برسام عزیز 😘 امروز تولد شماست...😍 بردیا امروز ده ساله میشه و برسام هفت ساله... تولدتون مبارک موش کوچولوها... امیدوارم امسال کمی عاقل تر و حرف گوش کن تر بشید. دهن مارو سرویس کردین 😆 تولدتون مبارک خردادیای خل و چل 🌹🌻😊 دوستون دارم...❤ هجدهم خردادماه هزار و چهارصد و دو شمسی

بردیا، برسام و مهرک عزیزم به تاریخ بیست و پنج مرداد نود و نه در حالیکه از سرما زیرپتو مچاله شده ام در خانه ییلاقی مان برایتان می نویسم. کل مرداد ماه بارندگی داشتیم و هوا سرد شده. مدتهاست که برایتان ننوشته ام و احساس می کنم که حالا فرصت مناسبی ست. شاید در آینده نامی را بخاطر بیاورید که غمگینتان کند، شاید هم نه... بسته به این است که این روزها چه احساسی داشته باشید! آن نام کرونا یا کووید ۱۹ است... امیدوارم وقتی خودتان این نوشته را می خوانید بخندید و تعجب کنید که اصلا چطور یک بیماری ساده هزاران هزار انسان در جهان را از پای درآورد. یک بیماری همه گیر در نیمه دوم سال ۹۸(۲۰۲۰ میلادی) از کشور چین آغاز شد و به سرعت مرزها را درنوردید و به تمام جهان ...

بردیای کوچکم روزهایی را بخاطر می آورم که پاهایت تنها باندازه یک انگشت من بود. اولین بار که کفش به پایت کردیم را بخاطر دارم که چه اندازه احساس ناراحتی می کردی و فریاد می زدی و روی زمین به خودت می پیچیدی تا بتوانی کفش را از پاهایت جدا کنی. بخاطر می آورم که چه اندازه راه رفتن برایت دشوار بود و چه اندازه قدم هایت سست... تو بزرگ شدی... کفش پوشیدی... پاهایت زمین را لمس کردند... و حالا پیش چشمانم می دوی، می دوی و می دوی... می دانم در تماشای دویدنت تا چشم بر هم بزنم مرد بزرگی خواهی شد... این اولین تلاش تو برای پیروزی بود و من شاهد تلاش و شادی تو... من به تمامِ تو افتخار می کنم و در تمام دویدن هایت در این زندگی کنار تو خواهم بود... ...

بردیا اواسط عید بود. رفته بودیم ییلاق خونه مادرجون. شب بود و داشتیم شام می خوردیم. قلم گوساله رو دستت گرفته بودی و با لذت مشغول بیرون کشیدن مغز و خوردن غضروفای قلم بودی که دیدم دندونت نیست. بهت گفتم دندونت کو؟ یهو دهنت باز موند! گفتی نیست؟ گفتم وای دندونت کنده شد داستان اینه که اولین دندونت لق شده بود و کنده نمیشد. فکر کردیم دندونتو قورت دادی. ولی حدس زدم که بعنوان خرده استخون انداخته باشیش رو سفره. در نهایت دندون کوچولوتو توی بشقاب پیدا کردم گفتم مال من باشه. می خواستم ازش عکس بگیرم و بذارم تو وبلاگت. اما دندونتو گذاشتی بالای پنجره و متاسفانه بعدش ناپدید شد این همون اولین دندونیه که در آورده بودی و ما بابتش ذوق کردیم و برات آش دندون پ...

زنگ زدم، برسام بهم میگه عیدت مبارک آلالی. اینجا نمیای؟ اگه میای کیک بخر!میگم چرا کیک؟ میگه چون مبارکه😂 مثل تولد!  خنگول من 😁😘❤  

بردیا عاشق فوتبال شدی! باورت میشه؟ خوشم میاد که ببینم یه چیزی رو انقد دوست داری و براش تلاش می کنی. بووووس ️ ...

بردیا، اولین روزی که رفتی مدرسه برسام خیلی حوصلش سر رفت. به مامانی گفت: داشی کجا اَفت، تنگ شدم 😂😂 دلش برات تنگ شده بود و فکر کنم دل تو هم تنگ میشه. خیلی خوشحالم که برسام اومد و گرچه خیلی سخت گذشت ولی داشتنش از حالا به بعد برای تو خیلی خوبه، چون برعکس تو، اون خیلی شیطون و برون گراست و دلقک کوچولوی بانمک ماست 😅😘 نمیشه کسی برسامو ببینه و عاشق دیوونگیاش نشه. خوشحالم که هستی برسام و خوشحالم که شما دوتا همدیگه رو دارید. همیشه پشت هم باشید و قبل از برادر بودن، دوست هم باشید. دوستای واقعی👦👶👬 ...

و بزرگ شدی جان من... فردا برای اولین بار به مدرسه می روی و من فکر می کنم چه زود گذشت بردیا جان من... صبح فردا به تاریخ نوزده شهریور ماه ۱۳۹۷ تو راهی دبستانت می شوی... البته پیش دبستانی هستی. درحقیقت از نگاه من قدم بر اولین پله زندگی میگذاری. اولین قدم از هزاران پله زندگی آدمها... آدم بزرگها... این اولین قدم بزرگ شدن است و امیدوارم درست برداری... درست رفتار کنی، درست یاد بگیری، درست فکر کنی... و بدانی تحصیل علم و دانش در این دنیا بزرگترین وظیفه توست. گرچه در این کشور مدرسه رفتن با علم آموزی برابر نیست جانم، من مراقبت می کنم و چراغهای ذهنت را روشن نگه میدارم تا ذهن زیبای تورا نشویند، اجازه نمی دهم. تا روزی که بزرگ و بالغ شوی و خودت خودت را مرا...