خداحافظی اولین دندان

بردیا
اواسط عید بود. رفته بودیم ییلاق خونه مادرجون. شب بود و داشتیم شام می خوردیم. قلم گوساله رو دستت گرفته بودی و با لذت مشغول بیرون کشیدن مغز و خوردن غضروفای قلم بودی که دیدم دندونت نیست. بهت گفتم دندونت کو؟ یهو دهنت باز موند! گفتی نیست؟ گفتم وای دندونت کنده شد داستان اینه که اولین دندونت لق شده بود و کنده نمیشد. فکر کردیم دندونتو قورت دادی. ولی حدس زدم که بعنوان خرده استخون انداخته باشیش رو سفره. در نهایت دندون کوچولوتو توی بشقاب پیدا کردم گفتم مال من باشه. می خواستم ازش عکس بگیرم و بذارم تو وبلاگت. اما دندونتو گذاشتی بالای پنجره و متاسفانه بعدش ناپدید شد این همون اولین دندونیه که در آورده بودی و ما بابتش ذوق کردیم و برات آش دندون پختیم. و حالا افتاده و دندون دائمیت دراومده. این یعنی داری بزرگ میشی... بعنوان خاله ات و دستیار دندونپزشک ازت میخوام مسواکتو مرتب بزنی و مراقب دندونات باشی. چون از دست دادن یک دندون دائمی مثل از دست دادن یه عضو از بدنته. متاسفانه از دندونات خوب مراقبت نمی کنی و من ‌نگرانتم. امیدوارم لااقل وقتی تونستی این متن رو خودت بخونی تغییر رو شروع کنی و به سلامت دهان و دندونت اهمیت بیشتری بدی ️